"Η Συνεισφορά της Τέχνης στην Περιβαλλοντική Ευαισθητοποίηση" : βιωματικό σεμινάριο περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης

 Στις 6 και 7 Νοεμβρίου στο 7ο Δημοτικό Χαϊδαρίου πραγματοποιήθηκε βιωματικό περιβαλλοντικό σεμινάριο που διοργανώθηκε από τις υπεύθυνες Περιβ/κής Εκπ/σης Γ' Αθήνας κκ Ξυλόκοτα Τασία και Νιάρχου Ελένη. Η συμμετοχή μου σ' αυτό με γέμισε με ευχάριστες εντυπώσεις και ο βιωματικός του χαρακτήρας σε συνδυασμό με τους πολύ καλούς εισηγητές όλων των εργαστηρίων του σεμιναρίου με ικανοποίησε και μου πρόσφερε όμορφες εμπειρίες.
Στο 7ο Χαϊδαρίου, λοιπόν, συναντηθήκαμε δασκάλες, μουσικοί,γυμνάστριες και- φυσικά- νηπιαγωγοί και παρακολουθήσαμε τα εξής εργαστήρια:
"Δος μου άλλη μια ευκαιρία" με εισηγήτρια τη Μαρία Αργυρίου : χρησιμοποιώντας μπαλόνια, άχρηστα κουτιά, λάστιχα ποτίσματος, σουρωτηράκια , χωνάκια και άλλα συνηθισμένα και ασυνήθιστα υλικά φτιάξαμε μουσικά όργανα , τα δονήσαμε, τα φυσήξαμε , τα χτυπήσαμε , τα βροντήσαμε και γελάσαμε στο ρυθμό αυτοσχέδιων μουσικών συνθέσεων.
"Το χαρτί στην τέχνη και στη σχολική πράξη" : πρωτότυποι, ευρηματικοί και δημιουργικοί τρόποι αξιοποίησης "άχρηστων" χαρτιών που μπορούν να γίνουν ακόμη και έργα τέχνης από τις κκ. Καρίμαλη Α., Νιάρχου Ε. και Ξυλόκοτα Τ.

"Σώμα και φυσικό περιβάλλον" με εμψυχώτρια και καθοδηγήτρια την κ. Ρέτσιου Στέλλα (εκπ.Φυσικής Αγωγής) , η οποία χρησιμοποιώντας κατάλληλη μουσική μάς "βοήθησε" να εκφραστούμε κινώντας το σώμα μας στο ρυθμό της  και σε αρμονία - συνεργασία με την ομάδα ή το ταίρι μας . Η αλήθεια είναι ότι η εμπειρία ήταν πολύ ευχάριστη - αν και στην αρχή ίσως κάποιες νιώσαμε άβολα καθώς διστάζαμε να αφήσουμε το σώμα μας ελεύθερο, σιγά σιγά όμως αυτό ξεπεράστηκε - και τελικά νομίζω ότι νιώσαμε όλες πιο ανάλαφρες, πιο χαρούμενες και κυρίως πιο "κοντά", μια "ομάδα". Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν στην ομάδα υπήρχαν και άνδρες (δεν υπήρχε ούτε ένας για δείγμα -αλήθεια, τους είχαν "σφυρίξει" ότι θα μας βάλουν να εκφραστούμε με χορό;) , ως γυναίκες, πάντως, βιώσαμε κάτι "εκπαιδευτικά" διαφορετικό και , νομίζω, το απολαύσαμε.
  Το ανεπανάληπτο,  ωστόσο, το υπέροχο , το αναπάντεχο, το μοναδικά βιωματικό ήταν το εργαστήριο του κ. Σταύρου Σπυράκη (εκπ/κος Π.Ε.,αναπλ.υπεύθυνος ΚΠΕ Ομηρούπολης Χίου) το οποίο είχε τον τίτλο "Ανακύκλωση: ο κύκλος της ζωής-γενίκευση" και το οποίο δεν ήταν παρά ένα θεατρικό εργαστήρι που μας δίδαξε  τεχνικές θεατρικού παιχνιδιού και μορφές θεατρικής δράσης μέσα από τις οποίες αγγίξαμε περιβαλλοντικά προβλήματα και προτείναμε λύσεις. Δεν ξέρω αν σ' ένα  θεατρικό εργαστήρι  μπορεί κάποιος να βιώσει μια άλλη πλευρά της ζωής, εκείνο που ξέρω είναι ότι το κέφι,  το πάθος και οι ικανότητες  του Σταύρου Σπυράκη μας έκαναν να βιώσουμε διάφορες άλλες πλευρές της,- που είχαμε ξεχάσει, που αγνοούσαμε  ή που θα θέλαμε να υπάρχουν- και όλα αυτά μέσα στον περιορισμένο χρόνο ενός επιμορφωτικού εργαστηρίου για το περιβάλλον. Πολύτιμη η εμπειρία -και αλησμόνητη- μάθημα ενός δασκάλου με πάθος σε δασκάλους με ανησυχίες. Γιατί όπως και ο ίδιος γράφει σ' ένα σχόλιό του :  "Η ΕΚΦΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ ΔΙΝΕΙ ΦΤΕΡΑ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ". Και νομίζω ότι αυτό ζητάμε όλοι: να  δίνουμε στους μαθητές μας την ευκαρία να εκφράζονται, να χαίρονται  και να δημιουργούν.

περιβαλλοντικό σεμινάριο from Elef Kent

περισσότερες φωτό και πληροφορίες για το σεμινάριο εδώ

20 χρόνια από την πτώση του Τείχους

P.Schneider ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ by eleftheria

Ο Πέτερ Σνάιντερ γεννήθηκε στο Λίμπεκ την 21η Απριλίου του 1940. Θεωρείται από τους πολιτικοποιημένους συγγραφείς της γενιάς του. Τα διηγήματά του "Λεντς, μια αφήγηση από το 1968 και μετά..."(1973), "Είσαι ήδη εχθρός του Συντάγματος"(1975), "Το Στοίχημα", έχουν έντονο αυτοβιογραφικό χαρακτήρα. Έχει ασχοληθεί επίσης με την ποίηση και το δοκίμιο . Απο τη δεκαετία του '60 ζει στο Βερολίνο, ασχολούμενος με τη λογοτεχνία, τη δημοσιογραφία και την πολιτική.

Το διήγημα αυτό το βρήκαμε στο λογοτεχνικό περιοδικό ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ τ.157-158 8ος 2007

"Το μυστικό του δούλου" : όταν χρησιμοποιούμε τη λογοτεχνία για να μάθουμε ιστορία

Το 1997 , οι φανατικοί φίλοι της ιστορίας ξαφνιάστηκαν με την έκδοση του αστυνομικού μυθιστορήματος Έγκλημα στην Αρχαία Αγορά, της Γαλλίδας Κλωντ Μοσέ. Κυκλοφορούσαν ήδη τα "κινέζικα" αστυνομικά του Ρόμπερτ Βαν Γκούλικ και τα μεσαιωνικά της Έλις Πίτερς (εκδ.Θεμέλιο, Άγρωστις, Άγρα), αλλά έγκλημα στην αθηναϊκή αγορά, που τη γνωρίζουμε και την έχουμε περπατήσει, γραμμένο από μια κορυφαία ελληνίστρια ήταν κάτι που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Όταν μάλιστα αντιληφθήκαμε ότι η συγγραφέας έκανε παράλληλα κι ένα μάθημα ιστορίας ..., χτύπησε ένα καμπανάκι στο μυαλό μας: να, λοιπόν πώς θα μπορούσε το μάθημα της ιστορίας να γίνει πιο ζωντανό! Από τότε , εκατοντάδες εκαπαιδευτικοί χρησιμοποιούν , ανάμεσα σ' άλλα , ιστορικά μυθιστορήματα για να εμπλουτίσουν το μάθημά τους. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το ιστορικό μυθιστόρημα της αρχαιολόγου Εύης Πίνη, για παιδιά αυτή τη φορά, μυθιστόρημα πιο σύνθετο , από τα επιτυχημένα και ευκολοδιάβαστα της σειράς "Ιστορικά Μυστήρια " των εκδόσεων Κέρδος.
Βρισκόμαστε στην Αθήνα στα τέλη του 5ου αιώνα. Ο Χυτρίων, ο πρωταγωνιστής, είναι ένας ηλικιωμένος θρακιώτης δούλος , μάγειρας των πρυτάνεων που εδρεύουν στη Θόλο. Ανακατεύοντας υλικά στις χύτρες του και παρασκευάζοντας νοστιμιές, ανακατεύει ταυτόχρονα και σερβίρει παλιές ιστορίες στον βουλευτή Καλλίμαχο που, αν και πνίγεταιστη δουλειά με τις υποθέσεις του κράτους , παρασύρεται από το ταλέντο του εύγλωττου μάγειρα και ψάχνει να βρει το μυστικό που κρύβει: είναι κάτι που έχει σχέση με την πολιτική και τις βρομιές της; Προστατεύει κάποιους; Ποιος είναι ο μυστηριώδης κορίνθιος έμπορος και ποια είναι η ιστορία του μενταγιόν με το σπασμένο φτερό του Έρωτα;
Η πρώτη μας έκπληξη είναι ότι η συγγραφέας επιλέγει να στήσει την πλοκή μέσα στην αρχαία κουζίνα , προφανώς όχι επειδή ακολουθεί τη μόδα τη ενασχόλησης των νεοελλήνων με τη μαγειρική , αλλά γιατί, όπως ξέρουμε, το καλό φαγητό βοηθάει ν' ανοίξουν τα στόματα. Και πράγματι ανοίγουν και το μυστικό φανερώνεται!
Οποιοσδήποτε γράφει ιστορικά μυθιστορήματα, και μάλιστα για παιδιά, έχει να αναμετρηθεί με δύο τουλάχιστον βασικά ζητήματα. Πρώτον, οι πολλές πραγματολογικές πληροφορίες που μοιραία πρέπει να συμπεριλάβει ο συγγραφέας , ώστε να καταστήσει το πλαίσιο , μέσα στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία, σχετικά οικείο προς τους νεαρούς αναγνώστες , και , δεύτερον, να "μασκαρέψει" αυτές τις πληροφορίες , ώστε να μην εκληφθούν απ΄τους αναγνώστες ως μέρος κάποιου μαθήματος, στην προκειμένη περίπτωση της καθημερινής ζωής στην αρχαία Αθήνα. Κι ακόμα , να μην ξεφεύγουν σημερινά συναισθήματα, απόψεις για την κοινωνία κ.λπ. και να μπαίνουν στο μυαλό και στο στόμα των ιστορικά προσδιορισμένων ηρώων. Δηλαδή , να ακολουθεί, όπως κάνει η Εύη Πίνη, το μότο : "Ένας φανταστικός ήρωας σ' έναν πραγματικό κόσμο". Μ' άλλα λόγια , να προσέχει την ανάπλαση της εποχής.
Η συγγραφέας για να διευκολύνει τον αναγνώστη αξιολογεί , επεξηγεί και σχολιάζει, στο περιθώριο των σελίδων, σημεία τα οποία θεωρεί ότι χρειάζονται περισσότερες διευκρινίσεις. Τέλος , στο πολυσέλιδο παράρτημα που ολοκληρώνει το βιβλίο αναφέρονται συνοπτικά τα θέματα- αθηναϊκή διακυβέρνηση, δουλεία,τροφή, κ.ά. - πάνω στα οποία στηρίχτηκε η συγγραφέας για να γράψει το μυθιστόρημα.
Μια πρόταση: ανεξάρτητα από το εάν το μυθιστόρημα μπορεί να διαβαστεί μέσα στις σχολικές αίθουσες , δεν θα ήταν κακή ιδέα να οργανωθεί κάτι τέτοιο στο πλαίσιο της οικογένειας με γονείς και παιδιά , ως μια δραστηριότητα για την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας. Η ιστορία του Χυτρίωνα και το "Έγκλημα στην αρχαία αγορά " της Κλωντ Μοσέ προσφέρονται. Μπορούν να διαβαστούν παράλληλα με δύο ταξιδιωτικούς οδηγούς, τον παιδικό της Lesley Sims "Μια μοναδική ξενάγηση στη αρχαία Ελλάδα (εκδόσεις Άγκυρα, 2004) και για τους ενηλίκους το Ταξιδιωτικός Οδηγός για την αρχαία Ελλάδα, η Αθήνα και τα περίχωρά της το έτος 415 π.Χ. του Eric Chaline (εκδ. Σαββάλας , 2009).

(Άρθρο της Μαρίζας Ντεκάστρο στο περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ τ.501 Νοέμβριος 2009)

κριτική για το βιβλίο της Εύης Πίνη "Το μυστικό του δούλου" δια βάστε και εδώ