Την τελευταία τριετία γονείς, εκπαιδευτικοί μαθητές και κοινωνία, γινόμαστε μάρτυρες μιας συστηματικής προσπάθειας για να πεισθούν οι πάντες ότι βρισκόμαστε μπροστά σε «πανδημία της λεγόμενης ενδοσχολικής βίας». Πρόκειται για μια ιδεολογική-πολιτική κατασκευή που με την επιστημονική συνδρομή των κυρίαρχων μοντέλων της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας και την πρόθυμη συμβολή των ΜΜΕ έχουν ως κύριο πολιτικό στόχο τον αποπροσανατολισμό μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών, τον έλεγχο και τη συμμόρφωσή τους. Με την εδραίωση του γνωστού παρατηρητηρίου για την πρόληψη της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού και τις εγκυκλίους που ακολούθησαν τη σύστασή του, επιχειρείται η κατασκευή μηχανισμών κοινωνικού ελέγχου στην εκπαίδευση μέσα από διαδικασίες και εργαλεία που στοχεύουν στην τεχνητή παθολογικοποίηση των μαθητών και του σχολείου, στη συμμόρφωση και υποταγή των νέων στο κυρίαρχο σύστημα. Ιδιαίτερο ρόλο επιφυλάσσουν στους εκπαιδευτικούς. Με το πρόσχημα της πρόληψης οι παιδαγωγοί εκτοπίζονται από το φυσικό τους χώρο ως «ανίσχυροι» και μετατρέπονται σε «ανιχνευτές προβληματικών συμπεριφορών» των μαθητών τους.. Ταυτόχρονα γίνεται προσπάθεια ένα πολιτικό-κοινωνικό και κατ” εξοχήν παιδαγωγικό ζήτημα να μετατραπεί σε ατομικό ψυχολογικό πρόβλημα. Πολλά ερωτήματα εγείρονται σχετικά τον αριθμό, αλλά και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, των ερευνών που στηρίζουν την «πανδημία ενδοσχολικής βίας», τα τεράστια χρηματικά ποσά που προσφέρονται σε συγκεκριμένα άτομα και ομάδες (αλλά όχι στα κατ’ εξοχήν αρμόδια Πανεπιστημιακά ιδρύματα) προκειμένου να υποστηριχτούν προγράμματα και προπαντός συγκεκριμένες εκπαιδευτικές πολιτικές στο χώρο του σχολείου. Η θεωρία της «αυτοεκπληρούμενης προφητείας» φαίνεται να βρίσκει πλατιά εφαρμογή το τελευταίο διάστημα σε όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Ωστόσο κανείς τους δεν απαντά σε ερωτήματα όπως: Γιατί το ενδιαφέρον και η αγωνία της πολιτείας και των μ.μ.ε ,εστιάζεται προκλητικά μόνο στο σχολικό περιβάλλον και τα προγράμματα ευρωπαϊκά και μη, ελέγχουν μόνιμα την ευθύνη-φταίξιμο του σταθερά υπόπτου πλέον ¨Έλληνα εκπαιδευτικού που έμμεσα ή άμεσα καταγγέλλεται και εγκαλείται; Γιατί το ενδιαφέρον αυτό δεν επεκτείνεται στα βιώματα και τις κοινωνικές συνθήκες που επηρεάζουν την ψυχολογία και τη συμπεριφορά των παιδιών, τι λέει το παρατηρητήριο για τη φτώχεια που επικρατεί στις περιοχές και στις οικογένειες των μαθητών μας;
Υπάρχουν περιπτώσεις που ως εκπαιδευτικοί δυσκολευόμαστε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που
γεννά στην παιδική ψυχή η σημερινή πραγματικότητα όχι γιατί μας λείπει η επιστημονική κατάρτιση, θέληση και η ευαισθησία αλλά γιατί η επίλυσή τους απαιτεί ευρύτερες πολιτικές ανατροπές
Η βίαιη συμπεριφορά στο σχολείο, στο γήπεδο ή στο δρόμο είναι στενά δεμένη με την καταπίεση και την φτώχεια και δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο, απλά τώρα θέλουν να παίξουν και με αυτό προς όφελος τους. Έτσι αντί να συμπαρασταθούν στο έργο των εκπαιδευτικών όπως αυτό σχεδιάζεται μέσα στις σχολικές μονάδες και αφορά την κοινωνική ένταξη των μαθητών προσπαθούν εκμεταλλευόμενοι ανυπόστατες καταγγελίες να τους ελέγξουν και να τους απαξιώσουν θέτοντας σκόπιμα ζήτημα ανεπάρκειας Απαξιώνουν τα προσόντα των εκπαιδευτικών με στόχο τον επαγγελματικό και οικονομικό τους υποβιβασμό και ταυτόχρονα αθωώνουν θεωρώντας δεδομένη και ορθολογική την πολιτική που δημιουργεί στην κοινωνία και στους μαθητές τις συνθήκες της ασφυξίας. Ίσως και η επιθετικότητα μαζί με άλλα προβλήματα που προκύπτουν από την κοινωνική υποβάθμιση μεγάλων λαϊκών στρωμάτων να εξυπηρετήσει τους σκοπούς και τις επιδιώξεις για την τρομοκράτηση των εκπαιδευτικών και την επιβολή με αυταρχισμό της νέας σύγχρονης και άρρηκτα δεμένης με τα μνημόνια εκπαιδευτικής πολιτικής.
Τα σχολεία δεν έχουν ανάγκη ούτε από παρατηρητές ούτε από αξιολογητές. Η επίλυση των πραγματικών προβλημάτων της νεολαίας και της εκπαίδευσης είναι πολύ μακριά από τους στόχους τους και τις επιδιώξεις τους. Η βία ήταν είναι και θα είναι κοινωνικό φαινόμενο απόρροια της αντικοινωνικής πολιτικής, της πολιτικής την οποία στις μέρες μας ούτε αξιολογούν ούτε καν παρατηρούν οι δοτοί του συστήματος παρά μόνο με συνέπεια και υπαλληλική υποταγή εφαρμόζουν
Καλούμε τον κάθε εκπαιδευτικό:Να αρνηθεί τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα. Να μη συμμετέχει ούτε ως υπεύθυνος του σχολείου του, ούτε στην ομάδα υποστήριξης. Να αρνηθεί να δώσει στοιχεία για τη συμπεριφορά των μαθητών του στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης. Να μη συμμετέχει σε καμιά δράση που θα πάει να πραγματοποιηθεί μέσα στο σχολείο του, γιατί αυτές στοχεύουν να μας κάνουν συνένοχους και συμμέτοχους στους στόχους τους.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ»
Ωστόσο κανείς τους δεν απαντά σε ερωτήματα όπως: Γιατί το ενδιαφέρον και η αγωνία της πολιτείας και των μ.μ.ε ,εστιάζεται προκλητικά μόνο στο σχολικό περιβάλλον και τα προγράμματα ευρωπαϊκά και μη, ελέγχουν μόνιμα την ευθύνη-φταίξιμο του σταθερά υπόπτου πλέον ¨Έλληνα εκπαιδευτικού που έμμεσα ή άμεσα καταγγέλλεται και εγκαλείται; Γιατί το ενδιαφέρον αυτό δεν επεκτείνεται στα βιώματα και τις κοινωνικές συνθήκες που επηρεάζουν την ψυχολογία και τη συμπεριφορά των παιδιών, τι λέει το παρατηρητήριο για τη φτώχεια που επικρατεί στις περιοχές και στις οικογένειες των μαθητών μας;
Υπάρχουν περιπτώσεις που ως εκπαιδευτικοί δυσκολευόμαστε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που
γεννά στην παιδική ψυχή η σημερινή πραγματικότητα όχι γιατί μας λείπει η επιστημονική κατάρτιση, θέληση και η ευαισθησία αλλά γιατί η επίλυσή τους απαιτεί ευρύτερες πολιτικές ανατροπές
Η βίαιη συμπεριφορά στο σχολείο, στο γήπεδο ή στο δρόμο είναι στενά δεμένη με την καταπίεση και την φτώχεια και δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο, απλά τώρα θέλουν να παίξουν και με αυτό προς όφελος τους. Έτσι αντί να συμπαρασταθούν στο έργο των εκπαιδευτικών όπως αυτό σχεδιάζεται μέσα στις σχολικές μονάδες και αφορά την κοινωνική ένταξη των μαθητών προσπαθούν εκμεταλλευόμενοι ανυπόστατες καταγγελίες να τους ελέγξουν και να τους απαξιώσουν θέτοντας σκόπιμα ζήτημα ανεπάρκειας Απαξιώνουν τα προσόντα των εκπαιδευτικών με στόχο τον επαγγελματικό και οικονομικό τους υποβιβασμό και ταυτόχρονα αθωώνουν θεωρώντας δεδομένη και ορθολογική την πολιτική που δημιουργεί στην κοινωνία και στους μαθητές τις συνθήκες της ασφυξίας. Ίσως και η επιθετικότητα μαζί με άλλα προβλήματα που προκύπτουν από την κοινωνική υποβάθμιση μεγάλων λαϊκών στρωμάτων να εξυπηρετήσει τους σκοπούς και τις επιδιώξεις για την τρομοκράτηση των εκπαιδευτικών και την επιβολή με αυταρχισμό της νέας σύγχρονης και άρρηκτα δεμένης με τα μνημόνια εκπαιδευτικής πολιτικής.
Τα σχολεία δεν έχουν ανάγκη ούτε από παρατηρητές ούτε από αξιολογητές. Η επίλυση των πραγματικών προβλημάτων της νεολαίας και της εκπαίδευσης είναι πολύ μακριά από τους στόχους τους και τις επιδιώξεις τους. Η βία ήταν είναι και θα είναι κοινωνικό φαινόμενο απόρροια της αντικοινωνικής πολιτικής, της πολιτικής την οποία στις μέρες μας ούτε αξιολογούν ούτε καν παρατηρούν οι δοτοί του συστήματος παρά μόνο με συνέπεια και υπαλληλική υποταγή εφαρμόζουν
Καλούμε τον κάθε εκπαιδευτικό:Να αρνηθεί τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα. Να μη συμμετέχει ούτε ως υπεύθυνος του σχολείου του, ούτε στην ομάδα υποστήριξης. Να αρνηθεί να δώσει στοιχεία για τη συμπεριφορά των μαθητών του στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης. Να μη συμμετέχει σε καμιά δράση που θα πάει να πραγματοποιηθεί μέσα στο σχολείο του, γιατί αυτές στοχεύουν να μας κάνουν συνένοχους και συμμέτοχους στους στόχους τους.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου